بیش شنوایی چیست؟
بدون شک در زندگی افرادی را دیده اید که نسبت به صداهایی که برای دیگران بلند نبوده حساسیت غیر معمول دارند و قادر به تحمل اینگونه صداها نیستند . صداهای معمولی ، مانند رانندگی در ترافیک، جویدن با صدای بلند، زنگ تلفن یا پارس سگ باعث ناراحتی یا احساس درد در گوش آنها می شود . این گونه افراد ممکن است از اختلال بیش شنوایی رنج ببرند. برای آنها کار کردن در محیطی با سر و صدای روزانه بسیار سخت و آزار دهنده است .آن ها به مرور از قرارگیری در محیط کناره گیری می کنند. بنابراین اولین عارضه ی این اختلال انزوای اجتماعی و افسردگی است. .گاهی شخص بیش شنوا تا ساعت ها و حتی بعد از دور شدن از محیط آن صدا را شنیده و این امر او را عصبی و مضطرب می کند .
ذکر این نکته ضروریست که هر فرد بیش شنوا به شیوه ای متفاوت نسبت به صداهای اطرافش واکنش نشان می دهد . افراد پرشنوا محدوده شنوایی باریکی دارند. به عنوان مثال فرد صدای زیر ۵۰ دسی بل را نمی‌شنود و صداهای بالای ۸۰ دسی بل برایش آزاردهنده است. وزوز گوش می‌تواند با بیش شنوایی همراه باشد. گاهی این دو با هم بروز می‌کند و گاهی یکی مقدم بر دیگری تظاهر می‌یابد. این اختلال بیشتر مبنای فیزیولوژیک دارد اما در عین حال دارای یک بعد روانشناختی نیز می باشد.
بعضی از صداهایی که ممکن است به نظر بیماران مبتلا به این اختلال بسیار بلند بیایند شامل موارد زیر می شود:
- صدای فواره آب
- صدای مکالمه بلند
- صدای موتور ماشین
- صدای روزنامه ورق زدن
- صدای وسایل آشپزخانه، یخچال یا ماشین ظرف شویی و لباسشویی
دلایل شایع پر شنوایی:
پر شنوایی اصلی ممکن است به علت آسیب به سلول های عصبی سیستم تعادلی به وجود آید.
دلایل شایعی که می تواند با بیش شنوایی مرتبط باشد عبارتند از :
- عفونت های ویروسی شامل گوش داخلی یا عصب صورت (فلج صورت)
- اوتیسم
- افسردگی
- اختلال استرسی بعد ضربه PTSD
- سندروم رامسی-هانت
- صدمه دیدن سر
- سردردهای میگرنی
- وابستگی به والیوم
- انواع خاصی از صرع
- آسیب به گوش ناشی از مصرف داروها یا سموم
- بیماری لایم
نحوه تشخیص بیش شنوایی :
افراد مشکوک به بیش شنوایی باید توسط پزشک متخصص گوش حلق بینی معاینه و مورد ارزیابی قرار گیرند .بیمار سابقه ی خود را بیان می کند و به سوالات زمینه ای برای تشخیص بیماری پاسخ می دهد .سوالاتی از قبیل :
چه نوع صداهایی باعث آزردن وی می شود ؟
از چه زمان حساسیت به صداها و نویزها شروع شده است؟
نوع واکنش به اصوات آزار دهنده چیست؟ ( ترس ، درد، ناراحتی یا سایر موارد)
آیا بیمار دچار وزوز گوش است؟
آیا بیمار سابقه ی حملات افسردگی ، میگرن، پرفشاری خون، مشکلات دندانی یا اختلال عملکرد فکی گیجگاهی را داشته است؟
چه داروهایی مصرف می کند؟
تا به حال از گوشگیر استفاده کرده؟
نحوه درمان بیش شنوایی:
درمان پرشنوایی بسته به علت آن انجام می شود اما در نهایت هدف اصلی کاهش حساسیت به صداهاست. پزشکان آزمایشاتی متناسب با شرایط بیمار ارائه می کنند . این آزمایشات در مطب ها، بخش های شنوایی سنجی یا مغز و اعصاب کلینیک ها انجام می شود .همچنین استفاده از محرک های ارزیابی بالینی به شناسایی سریعتر این نوع بیماری کمک می کند
از دیگر درمان های بیش شنوایی می توان به مشاوره و درمان شناختی رفتاری اشاره کرد. همچنین تغییر سبک زندگی کمک بسیاری به درمان این بیماران می کند.
تغییر سبک زندگی :
- برخی از تکنیک های آرام سازی مانند تنفس عمیق را تمرین کنید
- به موسیقی یا صداهای آرامش بخش گوش دهید
- از موقعیت های پر سر و صدا پرهیز نکنید
- مدام از گوش گیر استفاده نکنید. این کار می تواند با تغییر کالیبراسیون بلندی صدا ، گوش شما را حساس تر کند
