بیماری لارنژیت و التهاب حنجره علائم و درمان | التهاب حنجره یا لارنژیت زمانی اتفاق می‌افتد که حنجره یا تارهای صوتی به دلیل استفاده بیش از حد، متورم، ملتهب یا عفونی شوند. دو نوع اصلی این بیماری، لارنژیت مزمن و لارنژیت حاد هستند. بیماری‌های متعددی باعث التهاب و ایجاد لارنژیت می‌شوند که از آن جمله می‌توان به عفونت‌های ویروسی، عوامل محیطی و در موارد نادر عفونت‌های باکتریایی اشاره کرد.
بیماری لارنژیت و التهاب حنجره
لارنژیت عبارت است از التهاب حنجره که به دلیل استفاده بیش‌ازحد، سوزش یا عفونت ایجاد می‌شود. تارهای صوتی در حنجره قرار گرفته‌اند، دو غشای مخاطی، ماهیچه‌ها و غضروف را پوشانده‌اند. به طور طبیعی تارهای صوتی به راحتی و روانی باز و بسته می‌شوند و از طریق حرکت و ارتعاش صدا تولید می‌کنند. اما در لارنژیت، تارهای صوتی آسیب‌دیده و متورم می‌شوند. این التهاب باعث اختلال در تولید صدایی می‌شود که با رد شدن هوا از لابه‌لای آن‌ها ایجاد می‌شد. در نتیجه صدا خشن می‌شود. در برخی موارد از لارنژیت، صدای شما غیر قابل تشخیص می‌شود.
لارنژیت ممکن است حاد یا مزمن باشد. در بیشتر موارد التهاب حنجره به دلیل عفونت‌های موقتی ویروسی یا گرفتگی تارهای صوتی به وجود می‌آید که چندان جدی و خطرناک نیست. باقی ماندن صدای خشن در برخی مواقع می‌تواند نشان‌دهنده وجود بیماری‌های زمینه‌ای دیگر باشد.
علائم
در بیشتر موارد که التهاب حنجره جزئی باشد و به دلیل عفونت‌های خفیف ویروسی ایجاد شده باشد، علائم لارنژیت در کمتر از یک هفته از بین می‌رود. به ندرت علائم لارنژیت به دلیل مسائل و دلایل جدی‌تر یا به مدت طولانی دیده می‌شوند. علائم و نشانه‌های لارنژیت می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- خشن شدن صدا
- ضعیف شدن صدا یا از دست رفتن صدا
- احساس درد و خارش در گلو
- گلو درد
- خشک شدن گلو
- سرفه‌های خشک
چه موقع باید به پزشک مراجعه کرد؟
لارنژیت‌های حاد را می‌توان با اقدامات خانگی مانند استراحت دادن به حنجره و نوشیدن مقادیر زیاد مایعات درمان کرد. در صورت استفاده زیاد از تارهای صوتی و وارد آوردن فشار به حنجره ممکن است تارهای صوتی آسیب ببینند. اگر علائم لارنژیت با التهاب حنجره بیش از دو هفته باقی ماند باید به پزشک مراجعه کنید. در مواقع زیر به مراقبت‌های فوری پزشکی نیاز است:
- اختلال و دشواری در نفس کشیدن
- سرفه همراه با خون
- تبی که کاهش نمی‌یابد
- دردی که دائماً شدیدتر می‌شود.
- اختلال در بلع
در صورتی که علائم زیر را در کودک مشاهده کردید به مراقبت‌های فوری پزشکی نیاز دارد:
- نفس کشیدن پر سروصدا در هنگام دم
- ترشح بزاق بیش‌ازحد معمول
- اختلالات بلع
- اختلالات تنفسی
- تب بیش از 39.4 درجه سانتی‌گراد
این علائم و نشانه‌ها نشان‌دهنده التهاب حنجره هستند. با این که التهاب حنجره را می‌توان با اقدامات خانگی درمان کرد اما علائم شدیدتر آن به توجهات پزشکی نیاز دارد. این علائم همچنین می‌تواند نشان دهنده اپی گلوت (التهاب بافتی که به عنوان دربی برای پوشش نای عمل می‌کند) باشد که این بیماری می‌تواند تهدیدکننده حیات در کودکان و بزرگ‌سالان می‌شود.
دلایل
لارنژیت حاد
بیشتر موارد لارنژیت موقتی بوده و پس از برطرف شدن علل و بیماری‌های زمینه‌ای بهبود می‌یابند. دلایل لارنژیت حاد عبارتند از:
- عامل عفونت‌های ویروسی مشابه عامل‌هایی است که باعث ایجاد سرماخوردگی می‌شوند.
- گرفتگی صدا که به دلیل استفاده بیش‌ازاندازه از حنجره یا فریاد زدن با صدای بلند ایجاد می‌شود.
- عفونت‌های باکتریایی مانند دیفتری، اگر چه این نوع عفونت‌ها نادر هستند اما در بیشتر موارد به دلیل افزایش نرخ واکسیناسیون به وجود می‌آیند.
لارنژیت مزمن یا التهاب مزمن حنجره
لارنژیت اگر بیش از سه هفته ادامه پیدا کند به عنوان لارنژیت مزمن شناخته می‌شود. این نوع از لارنژیت عموماً به دلیل قرار گرفتن در معرض مواد محرک به مرور زمان ایجاد می‌شود. لارنژیت مزمن می‌تواند باعث گرفتگی تارهای صوتی و آسیب‌دیدگی یا رشد غیرطبیعی تارهای صوتی (پولیپ ها و نودل ها) شود. این آسیب‌دیدگی‌ها ممکن است به دلایل زیر ایجاد شوند:
- محرک‌های استنشاقی مانند گازهای شیمیایی، آلرژن ها و دود
- رفلکس اسیدی که به آن بیماری رفلکس معده نیز گفته می‌شود.
- سینوزیت مزمن
- مصرف زیاد مشروبات الکلی
- استفاده بیش‌ازاندازه از صدا (مانند آنچه در خوانندگان یا لیدرهای ورزشی اتفاق می‌افتد)
- استعمال دخانیات
دلایل نادرتر ایجادکننده لارنژیت مزمن عبارتند از:
- عفونت‌های قارچی یا باکتریایی
- عفونت به دلیل انگل‌های خاص
از دیگر عوامل ایجادکننده صدای خشن می‌توان موارد زیر را نام برد:
- سرطان حنجره
- فلج شدن تارهای صوتی که به دلیل جراحات، سکته مغزی، تومور ریه یا بیماری‌های دیگر به وجود می‌آیند
- فرسودگی تارهای صوتی در سنین پیری
عوامل خطرناک
عوامل احتمالی که ممکن است باعث ابتلای فرد به لارنژیت می‌شوند عبارتند از:
- ابتلا به عفونت‌های تنفسی مانند سرماخوردگی، برونشیت یا سینوزیت
- قرار گرفتن در معرض مواد محرک مانند دود سیگار، مصرف زیاد مشروبات الکلی، اسید معده یا مواد شیمیایی که در محل کار ممکن است وجود داشته باشند
- استفاده بیش‌ازحد از صدا با زیاد حرف زدن، حرف زدن با صدای بسیار بلند، داد زدن و خوانندگی
عوارض
در برخی از موارد لارنژیت که به دلیل عفونت ایجاد شده است، ممکن است عفونت به قسمت‌های دیگر مجاری تنفسی گسترش یابد
آزمایش‌ها و تشخیص
شایع‌ترین نشانه التهاب حنجره، خشن شدن صدا است. تغییر صدا می‌تواند متناسب با میزان عفونت یا آسیب‌دیدگی متفاوت باشد و از خشن شدن خفیف صدا تا از دست دادن کل صدا متغیر است. اگر صدای شما به صورت مزمن و برای مدت مدیدی خشن شده است، پزشک ممکن است بخواهد صدای شما را بشنود و تارهای صوتی شما را معاینه کند و همچنین وی ممکن است گوش، بینی و گلوی شما را نیز بررسی کند.
روش‌ها و تکنیک‌های زیر برای تشخیص لارنژیت می‌توانند مفید واقع شوند:
- لارینگوسکوپی: پزشک ممکن است تارهای صوتی را شما را در فرایندی که به آن لارینگوسکوپی گفته می‌شود با چشم معاینه کند. این کار به وسیله به کارگیری نور و یک آینه کوچک انجام می‌شود که از طریق آن پزشک می‌تواند پشت گلوی شما را ببیند. یا ممکن است پزشک از لارینگوسکوپی فایبر اپتیک استفاده کند. در این عمل یک لوله انعطاف‌پذیر و کوچک (اندوسکوپ) همراه با یک دوربین و چراغ‌قوه از طریق بینی یا دهان وارد گلو شده تا پزشک بتواند از طریقان پشت گلوی شما را مشاهده کرد. سپس پزشک می‌تواند حرکات تارهای صوتی شما را در هنگام صحبت کردن مورد بررسی و معاینه قرار دهد.
- بایوپسی: اگر پزشک به وجود بیماری در نواحی مورد معاینه مشکوک شود ممکن است عمل بایوپسی را انجام دهد و نمونه‌ای از بافت را برای معاینه در زیر میکروسکوپ بردارد.
اقدامات درمانی و داروها
لارنژیت حاد اغلب در مدت یک هفته یا کمی بیشتر بهبود می‌یابند. همچنین اقدامات خود مراقبتی می‌تواند به بهبود علائم کمک کند. اقدامات درمانی برای معالجه لارنژیت مزمن شامل درمان بیماری‌های زمینه‌ای مانند سوزش سر دل، استعمال دخانیات یا مصرف زیاد مشروبات الکلی که باعث به وجود آمدن این بیماری شده‌اند می‌شود.
داروهایی که در برخی موارد مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از:
- آنتی بوتیک‌ها: تقریباً در تمامی موارد لارنژیت مصرف آنتی بوتیک جواب نمی‌دهد زیرا معمولاً عفونت‌ها ویروسی هستند اما اگر شما به عفونت‌های باکتریایی مبتلا شدید پزشک برای درمان آنتی بوتیک تجویز می‌کند.
- کورتیکواستروئیدها: برخی موارد کورتیکواستروئیدها می‌توانند به کاهش التهاب تارهای صوتی کمک کنند. البته این اقدامات درمانی فقط در مواردی که لازم است لارنژیت به صورت فوری التیام یابد به کار برده می‌شوند. برای مثال وقتی که شما برای آواز خواندن، برای ارائه یک سخنرانی یا ارائه شفاهی به صدای خود نیاز دارید یا در برخی موارد وقتی که نوزاد لارنژیت همراه با التهاب حنجره مبتلا باشد استفاده از داروهای کورتیکو استروئیدی می‌تواند مفید باشد.
سبک زندگی و درمان‌های خانگی
برخی روش‌های خود مراقبتی و درمان‌های خانگی ممکن است به کاهش علائم لارنژیت و گرفتگی صدا کمک کنند.
- تنفس هوای مرطوب: از یک دستگاه بخور برای مرطوب نگه داشتن هوای داخل خانه یا محل کار استفاده کنید و بخار را از داخل ظرف حاوی آب گرم بالا بکشید.
- تا آنجا که می‌توانید به صدای خود استراحت بدهید: از حرف زدن و آواز خواندن با صدای بلند یا برای اجتناب کنید. اگر شما باید برای یک گروه بزرگ سخنرانی کنید از میکروفون یا مگافون استفاده کنید.
- مایعات زیادی بنوشید: با نوشیدن مایعات به مقدار زیاد از کم آب شدن بدن پیشگیری کنید.
- گلوی خود را مرطوب نگه دارید: سعی کنید قرص‌های گلو را مکیده، آب نمک قرقره کنید و یا آدامس بجوید.
- از داروهای ضد احتقان استفاده نکنید: این داروها می‌توانند باعث خشک شدن گلو شوند.
- از نجوا کردن بپرهیزید: این شکل از حرف زدن حتی بیش از آنکه با صدای نرمال صحبت کنید، باعث گرفتگی صدا می‌شود.